Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Quid est igitur, inquit, quod requiras?

Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Zenonis est, inquam, hoc Stoici. An haec ab eo non dicuntur? Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi. Item de contrariis, a quibus ad genera formasque generum venerunt. At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est. Bork

Nonne odio multos dignos putamus, qui quodam motu aut statu videntur naturae legem et modum contempsisse? Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Restatis igitur vos; Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Ut aliquid scire se gaudeant? Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis. Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia.

Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Tollenda est atque extrahenda radicitus. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit. Si longus, levis dictata sunt. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Est tamen ea secundum naturam multoque nos ad se expetendam magis hortatur quam superiora omnia. Sed ad haec, nisi

molestum est, habeo quae velim. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat.

Nunc vides, quid faciat. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Nunc reliqua videamus, nisi aut ad haec, Cato, dicere aliquid vis aut nos iam longiores sumus. Materiam vero rerum et copiam apud hos exilem, apud illos uberrimam reperiemus. Primum divisit ineleganter; Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim.

Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Mihi enim satis est, ipsis non satis. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Itaque hoc frequenter dici solet a vobis, non intellegere nos, quam dicat Epicurus voluptatem.

Erit enim mecum, si tecum erit. Tum ille: Ain tandem? Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Sed vobis voluptatum perceptarum recordatio vitam beatam facit, et quidem corpore perceptarum. Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Bork Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum. Semper enim ita adsumit aliquid, ut ea, quae prima dederit, non deserat. Tu quidem reddes;

At quanta conantur! Mundum hunc omnem oppidum esse nostrum! Incendi igitur eos, qui audiunt, vides. Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Quod autem meum munus dicis non equidem recuso, sed te adiungo socium. Quod vestri non item. Quae contraria sunt his, malane?

Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Ita relinquet

duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem. Cur id non ita fit? Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est? Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Tum Lucius: Mihi vero ista valde probata sunt, quod item fratri puto. Duo Reges: constructio interrete. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante.